در این دنیا که همه سگ دو می زنند تا چیزی بشوند، تو دنبال "هیچ" شدن باش. فانی محض شو. فرض کن مرگ حالا آمده است و تو آرام آرام هرچه داشته داده ای و تمام. نه بسته دل به هیچ کس، نه بسته جان به هیچ جا. رها باید شد ازین همه کثرت، رها. مثل آنکه می گفت، "در عدم افکندم آخر خویش را/ وا رهاندم جانِ پر تشویش را". نیّت کن که می خواهم در بین این همه هیچ نخواهم، به هیچ چیز نرسم، هیچ آرزویی، هیچ گفت و گویی، مطلقاً هیچ باشم. آنچه گفته اند و فرض است را انجام دهم و تمام. تا مرگم برسد. به صدقِ اینست که آن رخ می دهد ...
.
.
شمر شناسی ......
ما را در سایت شمر شناسی ... دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : bhabazac بازدید : 187 تاريخ : سه شنبه 1 بهمن 1398 ساعت: 14:36